Τι αισθάνεσαι όταν χορεύεις; Σίγουρα έχεις δεχτεί αυτή την ερώτηση ως μαθητής ή έχεις αναρωτηθεί ο ίδιος για τον εαυτό σου ή για άλλους χορευτές. Ο χορός διεγείρει τις αισθήσεις μας, δημιουργεί εικόνες, ζωντανεύει τοπία, συνδέει τον εσωτερικό μας κόσμο με το εξωτερικό περιβάλλον χρησιμοποιώντας ως μέσο την κίνηση.
Η λέξη “κιναίσθηση” αποτελείται από τις λέξεις “κίνησις+αίσθησις” και είναι βασικό χαρακτηριστικό κάθε χορευτή. Από την ηλικία των 3-4 ετών τα παιδιά στο μάθημα της Μουσικοκινητικής Αγωγής μέσα από διάφορα κινητικά παιχνίδια και ευφάνταστες εικόνες ξεκινούν να γνωρίζουν το σώμα τους. Με τον τρόπο αυτό καλλιεργείται το πρώτο στάδιο ανάπτυξης της κιναισθητικής ικανότητας. Καθώς το σώμα συνεχίζει να χορεύει και να ενδυναμώνεται αποκτά νέες πληροφορίες που αναβαθμίζουν την αντίληψή του: «Γνωρίζω και διαχωρίζω τα μέλη του σώματός μου μέσα από την κίνηση». Η συνειδητοποίηση αυτής της πρότασης αποτελεί το δεύτερο και βασικότερο στάδιο της ανάπτυξης της κιναισθητικής ικανότητας.
Συνδέουμε σε αυτό το στάδιο το κίνητρο της κίνησης μας με την πράξη. Κινούμαι όπως αποφασίζω, στέλνοντας εγώ ο ίδιος την εντολή στο σώμα μου. Τα παιδιά από την ηλικία των 8 ετών αρχίζουν και αποκωδικοποιούν τις εντολές που πρέπει να δώσουν στο σώμα τους για να εκτελέσουν σωστά τεχνικά την κάθε κίνηση. Η μελέτη της μηχανικής της κάθε κίνησης γίνεται μέσα στο χρονικό διάστημα το οποίο απαιτείται και είναι διαφορετικό ανάλογα με το αντίστοιχο βηματολόγιο. Σταδιακά το παιδί αντιλαμβάνεται πως το ίδιο αποφασίζει τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί κάθε φορά το κάθε μέλος του σώματός του. Βασικό εργαλείο για τον δάσκαλο σε αυτό το στάδιο είναι ο αυτοσχεδιασμός.
Φτάνοντας στο τρίτο και τελευταίο στάδιο ανάπτυξης της κιναισθητικής ικανότητας μέσα από το χορό μιλάμε πλέον για την συνείδηση. Τη σύνδεση του νου με το σώμα έτσι ώστε κάθε χρονική στιγμή ο χορευτής να γνωρίζει όχι μόνο πως κινεί κάθε μέλος του σώματός του αλλά και που βρίσκεται στο χώρο. Στο στάδιο αυτό συνδέεται η κίνηση με το χώρο, το χρόνο και τις δυναμικές.
Μιλώντας λοιπόν για την τέχνη του χορού αναφερόμαστε σε μια παιδαγωγική βασισμένη στην σύνδεση του νου με το σώμα με δημιουργικά μέσα όπως είναι η ιδεοκίνηση, ο αυτοσχεδιασμός και η εικονική αναπαράσταση. Έτσι ο χορός γίνεται ένα ταξίδι που εξελίσσεται συνέχεια ενώ συγχρόνως εξελίσσει τον κάθε χορευτή σε νοητικό και κινητικό υπόβαθρο. “Το σώμα μου είναι δικό μου” και έχω στα χέρια μου όλα τα εργαλεία που θα με βοηθήσουν να συνδεθώ βαθύτερα με αυτό.
