Εδώ και έναν χρόνο η ενέργεια και η προσοχή μας, η αφοσίωση και το ενδιαφέρον μας ήταν στραμμένα προς το ταξίδι που ζήσαμε την Κυριακή 23/6.

Πετάξαμε όλοι μαζί προς τη Χώρα του Ποτέ !

Τα παιδιά μας, μικρά και μεγάλα προσανατολισμένα στον κοινό μας στόχο, μικρά αρκουδίνια, μυστήρια πλάσματα, πειρατές, φαντασμαγορικές γοργόνες, υπέρλαμπρες νεράιδες…

Κάθε παιδί στο δικό του μαγικό κόσμο, και όλοι μαζί συμπράττοντες σε αυτό το αποτέλεσμα.

Μάτια γυαλιστερά πίσω και μπρος από τη Σκηνή, πρόσωπα χαρούμενα και μία συνέργεια στο πικ της δημιουργίας.

Πόσο ευγνώμων αισθάνομαι που η τέχνη είναι το περιτύλιγμα της ύπαρξής μου.

Πόσο ευγνώμων αισθάνομαι για τους δασκάλους και την ομάδα των Σχολών που ζυμώσαμε μαζί αυτό το αποτέλεσμα.

Και αν αναρωτιέστε από που πηγάζει όλο αυτό..

Γονείς καλλιτέχνες δεν είχα.. είχα όμως γονείς που με πήγαν μπαλέτο. Και εκείνο με γαλούχησε και με οδήγησε στην πνευματική και καλλιτεχνική μου καλλιέργεια.

Τα παιδιά μεγαλώνουν μαζί μας και εμείς με εκείνα. Ο χώρος των Σχολών μας είναι ιερός. Φιλοξενεί τα όνειρά τους και τον κοινό προσανατολισμό μας.

Ευχαριστώ θερμά τους χορευτές, τους δασκάλους, το υπεύθυνο προσωπικό, τους γονείς και όλους εσάς που είστε μαζί μας τόσα χρόνια.

Θερμά Συγχαρητήρια σε όλους.

Ευχαριστώ από καρδιάς.

Αλεξία Καλαϊτζή.